ถ้าถามถึงการวัดพระธรรมกายของดิฉันล่ะก็ ขอเล่าถึงความก่อนหน้านี้ก่อนนะค่ะ วันหนึ่งตอนสมัยมัธยมศึกษาปีที่ 5 ดิฉันได้มาทัศนศึกษาที่อิมแพคเมืองทองธานีค่ะ ตอนนั้นคุณครูพานั่งทัวร์มากันทั้งห้องค่ะ ทั้งหมด 2 ห้องค่ะ พอมาถึงอำเภอคลองหลวง คุณครูได้พาเด็กๆทุกคนไปอาบน้ำที่วัดพระธรรมกายค่ะ คือตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นวัดพระธรรมกาย ซึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งได้บอกว่าเคยมาสอบธรรมะ อะไรสักอย่างนี้แหละค่ะ เพื่อนก็ได้บอกอย่างนั้น ซึ่งตอนนั้นไม่ได้สนใจคำถามเพื่อนมากเท่าไรค่ะ แต่แอบอึ้ง เพราะว่าเคยฝันอยากมาวัดพระธรรมกายตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่ไม่รู้วัดอยู่ที่ไหน ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้การเข้าเน็ตเข้าอะไรเลยแม้แต่น้อย เป็นคนบ้านนอกมากๆเลยค่ะตอนนั้น แต่ตอนนั้นรู้สึกดีใจค่ะที่ได้มาวัดพระธรรมกายค่ะ และตอนขึ้นรถก็ได้แต่สงสัยค่ะว่ารูปใหญ่ๆ ที่อยู่ทั้งสองด้านคือใครไม่รู้จักเลยค่ะ (ซึ่งตอนนี้รู้แล้วค่ะ คือ รูปหลวงปู่สด จันทสโรนั้นเองค่ะ เป็นที่บูชาพระธรรมกายเจดีย์นั่นเองค่ะ ซึ่งอยู่ระหว่างสภาธรรมกายกับวิหารคตค่ะ ซึ่งปัจจุบันได้ย้ายไปที่ใต้วิหารคตเรียบร้อยแล้วค่ะ) ซึ่งตอนนั้นคุณครูได้ให้ขึ้นรถเพื่อไปยังเมืองทองธานี ตอนนั้นดิฉันขึ้นรถไปแล้ว แต่ดิฉันจำความได้แม่นเลยทีเดียวว่า มองรูปนั้นอยู่ด้วยใจจดใจจ่อมากเลยทีเดียว และตอนนั้นได้บอกกับตัวเองว่า สักวันดิฉันจะมาวัดพระธรรมกายให้ได้ค่ะ และตอนนั้นก็เป็นครั้งแรกของการมาที่วัดพระธรรมกาย และตั้งใจกับตัวเองว่าจะมาที่นี้ให้ได้ และนี้ก็เป็นเรื่องราวตอนมัธยมศึกษาปีที่ 5 ค่ะ และภายหลังต่อมาก็ได้ไปอ่านหนังสือธรรมะ ก็ได้เจอรูปหลวงปู่สด จันทสโรอีกครั้งได้เพียงแต่สงสัยว่าท่านคือใคร และใต้ภาพเขียนบอกแค่ว่า "ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย" ซึ่งตอนนั้นก็ยังสงสัยต่อไปค่ะ ท้าวความมาถึงปี 1 เทอม 2 ซึ่งดิฉันได้มาเอ็นทรานซ์ติดที่มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีค่ะ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ฝั่งธนค่ะ มีวันหนึ่งดิฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างหนักเลยทีเดียวค่ะ จึงตัดสินใจโทรหาพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นพี่ที่เคยเรียนมัธยมด้วยกันค่ะ พี่คนนี้ชื่อว่า พี่แต๋มค่ะ พี่เขาเป็นคนใจดีมีน้ำใจตั้งแต่เรียนอยู่มัธยมด้วยกันแล้วค่ะ ตอนอยู่มัธยมพอรู้สึกไม่สบายใจ พี่คนนี้ให้กำลังใจได้ดีมากค่ะ มีแนวคิดต่างๆมากมายมาให้ได้คิดวิเคราะห์ถึงเหตุและผลต่างๆมากมาย พี่เขาซื้ออะไรให้กินอยู่บ่อยๆค่ะ พี่เขาโครตน่ารักเลยค่ะ มาถึงตอนโทรหาพี่เขาในวันนั้นนะค่ะ ตอนแรกก็โทรและพูดคุยบอกพี่เขาว่า "อยากทำบุญ" ค่ะ พี่เขาบอกว่าไปรับบุญทำหน้าที่อาสาสมัครในการทำความดีที่ได้แนะนำสิ่งดีๆให้กับคนอื่นๆไหมค่ะ ตอนนั้นรู้สึกงงมากค่ะ กับการรู้จักคำว่า "รับบุญ" ค่ะ และไปวัดที่ไกลจากดิฉันอยู่ด้วยนะค่ะ แต่พอรู้จักชื่อวัดเท่านั้นแหละค่ะบอกตอบรับว่าไปเลยค่ะ ครั้งแรกไปนั้นบอกได้เลยค่ะ งงมากๆเลยทีเดียวค่ะ แต่ตอนนั้นดีค่ะ มีพี่มารอหน้าฟิวเจอร์ พาร์ครังสิตค่ะ และพานั่งแท็กซี่ไปวัดพระธรรมกายค่ะ และคืนนั้นก็ได้ไปนอนที่วัดเลยค่ะ บ้านอาสาสมัครค่ะ ตอนนั้นก็งงหมดค่ะ งงไปทุกเรื่อง ทุกอย่าง แต่วันนั้นไม่อยากถามพี่เขาต่อค่ะ กลัวพี่เขาเหนื่อย ซึ่งพี่แต๋มคนนี้ก็เพิ่งนั่งรถมาจากชัยนาทเช่นกันค่ะ พี่เขาเรียนพยาบาลพระบรมราชชนนี ที่ชัยนาทค่ะ และก็เลยพากันนอนเลยค่ะ พอเช้ามามีเสียงปลุกตั้งแต่ ตีสี่ครึ่งเลยทีเดียวค่ะ และก็ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จ และได้ไปรับบุญที่แผนกของตัวเองค่ะ วันนั้นจำได้เลยว่าการรับบุญและแนะนำสิ่งดีๆให้คนอื่นๆนี่ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยค่ะ เพราะคนที่มาวัดเยอะมากค่ะ ต้องยืนชั่วโมงถึงสองชั่วโมงเลยทีเดียวค่ะ ยอมรับเลยว่าวันแรกนี้โครตเหนื่อยจริงๆค่ะ และครั้งต่อมาพี่ชวนมารับบุญอีกก็ไม่ค่อยอยากจะมาเท่าไรค่ะ เพราะเหนื่อยกับการรับบุญค่ะ และก็ไม่ค่อยได้มานานเลยค่ะ อยู่มาวันหนึ่งตอนนั้นใกล้ปิดเทอมแล้วค่ะ พี่แต๋มโทรมาชวนให้ไปอบรมโครงการธรรมทายาทหญิงรุ่นที่ 31 ค่ะ ซึ่งตอนนั้นดิฉันปฏิเสธพี่เขาไปหลายครั้งแล้ว จนจวบถึงวันสิ้นสุดการรับสมัครเพราะคนมีจำนวนมากแล้ว และตอนนั้นจำได้เลยว่า ได้ดูภาพยนต์เรื่องหนึ่งค่ะ เป็นเรื่องอะไรสักอย่างค่ะ ในเรื่องได้บอกว่า "ถ้าอยากทำอะไรให้รีบทำ ก่อนไม่มีเวลาจะทำ" ค่ะ ซึ่งตอนนั้นคิดเลยว่า เข้าธรรมทายาทหญิงดีกว่า ตอนนี้ยังทำได้ ทำเลยดีกว่า ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้อยากจะเข้าสักเท่าไรค่ะ แต่ด้วยคำพูดที่บอกพี่แต๋มไปว่าจะเข้าอบรมในปีหน้า เลยคิดว่าจะอบรมปีนี้ให้เสร็จเลย กลัวปีหน้าต้องทำอะไรอีกหลายอย่างเลยค่ะ และวันนั้นดิฉันก็ได้โทรหาพี่แต๋มและบอกพี่เขาว่าจะเข้าอบรมธรรมทายาทหญิงรุ่นนี้ค่ะ ซึ่งพี่เขาบอกว่าหมดเขตการรับสมัครไปแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นยังดีที่มีพี่คนหนึ่งชื่อพี่เจียบได้สนับสนุนให้ได้เข้าโครงการ โดยพาไปที่ศูนย์การรับสมัคร แต่ตอนนั้นพระอาจารย์ได้บอกไปว่าตอนนี้คนสมัครมีจำนวนมาก ซึ่งอุปกรณ์ต่างๆมีอย่างจำกัด และจะให้คำตอบไปที่พี่เจียบอีกครั้งค่ะ และครั้งนั้นพระอาจารย์ก็ได้บอกเพียงว่าให้ไป อธิษฐานจิตนะครับ และตอนนั้นก็กลับไปอธิษฐานจิต และวันต่อมาพี่แต๋มโทรมาว่าได้เข้าโครงการนะ ให้ไปสัมภาษณ์รอบสุดท้าย ตอนนั้นโคตรดีใจจริงเลยค่ะ และก็ได้เข้าโครงการมาเป็นเวลา 50 วันค่ะ สิ่งที่ได้ล้วนมากมายวัดพระธรรมกายให้อะไรมากมายอย่างที่คาดไม่ถึงเลยค่ะ และถ้าไม่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ก็จะไม่มีโครงการดีๆแบบนี้เกิดขึ้นได้เลยค่ะ ทำให้คนอย่างดิฉันมีคุณค่ามากขึ้นอย่างมาก ซึ่งโครงการธรรมทายาทหญิงได้ทำให้เป็นผู้หญิง 200 % ค่ะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยได้ให้โอกาสกับผู้หญิงได้บวชใจได้ ซึ่งแม้ผู้หญิงจะบวชแบบผู้ชายเขาไม่ได้ แต่เราสามารถบวชใจได้ ซึ่งตลอดระยะของโครงการมีเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้การให้กำลังใจกับธรรมทายาทหญิงในการนั่งธรรมะอย่างยิ่งยวดมากๆเลยค่ะ ให้ได้นั่งเข้าถึงพระธรรมะภายใน พระธรรมกายในตัวให้ได้ค่ะ ซึ่งทำให้ทุกคนในโครงการได้ค้นพบเจอสิ่งที่ดีๆ หลายๆอย่างมากมายในตัวเอง และได้ค้นพบตัวเองเจอ ทั้งในด้านดีและข้อบกพร่องในตัวเอง และได้แก้ไขมันให้ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย มีแต่คำว่าเมตตามาโดยตลอดค่ะ ดิฉันรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย รักวัดพระธรรมกายค่ะ ซึ่งทำให้ดิฉันรู้และทราบถึงข้อปฏิบัติของชาวพุทธที่ดี และการเป็นคนดีที่เกิดจากใจที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริงค่ะ สิ่งที่ได้นั้นมีมากมายจนไม่สามารถบรรยายได้หมดค่ะ และก่อนจบโครงการที่ดิฉันได้รับประโยคหนึ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยได้ให้ไว้ค่ะ กลับไป "อย่าขาดการนั่งธรรมะแม้แต่วันเดียว" และนี่ก็คือแรงบันดาลใจให้ดิฉันนั่งธรรมะมาโดยตลอดค่ะ และพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยได้ให้โอวาทที่ประทับใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ "กลับบ้านไปต้องเอาบุญไปกราบเท้าคุณพ่อคุณแม่นะจ้ะ สิ่งที่ศึกษาไปช่วงอบรมต้องเอาไปทำต่อนะลูกนะ ให้คล่องและชำนาญทั้งงานหยาบและละเอียด..." นี่ก็คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับดิฉันในช่วงชีวิตหนึ่งที่มีค่าที่สุดมากกว่าการได้เงินหลายพันล้านเลยทีเดียวค่ะ ซึ่งไม่สามารถซื้อเรื่องราวและสิ่งดีๆที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้มอบให้ตลอดเรื่อยมาได้เลยค่ะ และปัจจุบันนี้ดิฉันยังคงเป็นอาสาสมัครที่มาพร้อมด้วยกำลังในการสร้างบารมีให้ยิ่งยวดต่อๆไปเรื่อย และจะยังคงสร้างบารมีให้มากๆขึ้นทับทวีต่อๆไป ตลอดจนสิ้นอายุขัยค่ะ นอกจากโครงการนี้แล้วยังมีโครงการอีกมากมายได้ให้คนทุกคนได้อบรมกันดูนะค่ะ แล้วคุณจะได้มากว่าสิ่งที่ได้ค่ะ ที่มีอยู่ในตัวคุณเองและไม่มีใครสามารถพรากไปจากคุณได้ค่ะ นี่แหละค่ะวัดพระธรรมกายที่สร้างความดี และสร้างคนให้เป็นคนดีมาโดยตลอดค่ะ และยังทำให้สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขตลอดเรื่อยมาจนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ